วันที่ 19 ก.ค. 2568 ร.ต.อ.ไพโรจน์ ด้ายรินรัมย์ รองสารวัตร (สอบสวน)สภ.ชุมแสง อ.สตึก จ.บุรีรัมย์ ได้รับแจ้งจากผู้ใหญ่บ้าน หมู่ที่ 5 บ้านหนองไผ่ ต.ชุมแสง อ.สตึก ว่ามีคนจบชีวิตตัวเองในหมู่บ้านด้วยการผูกคอ จึงรุดไปตรวจสอบพร้อมกู้ชีพ อบต.หนองใหญ่

โดยที่เหตุเกิดเป็นบ้านปูนชั้นเดียว บ้านหนองไผ่ ต.หนองใหญ่ อ.สตึก จ.บุรีรัมย์ ภายในห้องนอนพบศพ เด็กนักเรียนชาย ชั้นม.4 อายุ 16 ปี ใช้เชือกไนล่อนผูกกับขื่อของบ้าน ตรวจสอบตามหัวเข่าขวาพบบาดแผลถลอกคล้ายครูดกับพื้นถนน เบื้องต้นคาดเสียชีวิตมาไม่ต่ำกว่า 3 ชั่วโมง

ป้าของผู้เสียชีวิต อายุ 43 ปี เล่าว่า พ่อของหลานเสียชีวิตด้วยโรคประจำตัวมาเกือบ 1 ปี ส่วนแม่ไปมีครอบครัวใหม่ ปกติหลานจะอาศัยอยู่กับตา อายุ 70 ปี หลานเป็นเด็กเรียนดีขยันขันแข็ง ช่วยตนเองปลูกมันสำปะหลังแบบไม่ย่อท้อให้ทำอะไรก็ทำตาม ช่วงเปิดเทอมตนเองจึงซื้อรถจักรยานยนต์ ยี่ห้อฮ้อนด้าเวฟให้หลาน มอบเป็นของขวัญที่ช่วยงานและจะได้มีรถขี่ไปโรงเรียน ซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านประมาณ 6 กม.

รถคันนี้หลานรักและภูมิใจกับรถคันนี้มาก จะล้างทุกอาทิตย์สลับกันกับลูกสาวของตน จนช่วงเช้าตนเองนัดกับหลานว่าจะไปไร่มัน จึงมารับหลานที่บ้านของตา แต่ไม่เห็นหลานจึงเข้าไปดูในห้อง พบว่าหลานเสียชีวิตแล้ว

เมื่อมาดูที่รถจักรยานยนต์ของหลาน พบว่าฝั่งด้านขวาของรถจักรยานยนต์ มีร่องรอยถลอก กระจกมองข้างชำรุด สอบถามเพื่อนของหลานทราบว่าช่วงเย็นหลานได้ขี่รถไปชนสุนัขที่วิ่งตัดหน้าทำให้รถเสียหลักล้มลงและได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเป็นแผลถลอก

ส่วนตัวคาดว่าน้องคงกลัว ตาและตนเองตำหนิ ที่ทำรถล้ม ประกอบกับความเสียใจที่ทำให้รถของตัวเองที่รักมากมีแผล จึงคิดสั้นโดยไม่ยอมมาปรึกษาตน ยืนยันหลานเป็นเด็กเรียนดี ขยัน และไม่ป่วยซึมเศร้ายอมรับเสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น