จากกรณี ยายวัย 62 ปี ออกไปหาผักหวาน เขตป่าอุทยานแห่งชาติคลองวังเจ้า จ.กำแพงเพชร ก่อนหายตัวไปในป่า เจ้าหน้าที่ได้ระดมกำลังค้นหา เดินผ่านไปมาทุกวันไม่เห็น แต่คนหลงป่าเห็น ตะโกนเรียก ไม่มีใครมอง ไม่สนใจ ชาวบ้านเชื่อสิ่งลี้ลับ เหมือน ผีลักซ่อน ผ่านไปหลายวัน พบตัวยายสภาพอิดโรย เจอเจ้าหน้าที่ทีมค้นหา พูดคำแรก ขอเหล้ากินหน่อย

นายธีรศักดิ์ ลิขิต นายอำเภอคลองลาน จังหวัดกำแพงเพชร สั่งการให้ นายธันวา ชัยพรหม ปลัดอำเภอคลองลาน ตั้งกองอำนวยการ ร่วมค้นหาผู้สูญหายที่บริเวณเขาอี้เกิ้งในพื้นที่ ม.3 บ้านคลองมดแดง ต.โป่งน้ำร้อน อ.คลองลาน จ.กำแพงเพชร

นำกำลังเจ้าหน้าที่ทหารจากค่ายกรมทหารพรานที่ 35 เจ้าหน้าที่ป่าไม้อุทยานฯคลองวังเจ้า หน่วยป้องกันรักษาป่า กพ 7 เขาวังเยี่ยม อส.กรมการปกครอง กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน อาสาสมัคร ชรบ.และหน่วยกู้ภัยต่างๆ พร้อมชาวบ้านกว่า 50 นาย

ร่วมกันเดินเท้าขึ้นเขาอีเกิ้งเพื่อช่วยกันค้นหา นางเพเยาว์ เกษรสุวรรณอายุ 62 ปี อยู่บ้านเลขที่ 196 หมู่ 3 บ้านคลองมดแดง ตำบลโป่งน้ำร้อน อำเภอคลองลาน โดยเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 2567 เวลาประมาณ 08.00 น. ได้เดินเท้าไปกับ นางสุปราณี แสงตารัตน์ อายุ 58 อยู่บ้านเลขที่ 130 ม.3 บ้านของมดแดง ตำบลโป่งน้ำร้อน

โดยชวนกันไปหาผักหวาน บนเขาอี้เกิ้งในพื้นที่ ม 3 ต.โป่งน้ำร้อน และได้พัดหลงกันคาดว่าหลงในป่าเวลาประมาณ 09.30 น. โดยนางเพเยาว์ พลัดหลงในป่า ไม่มีน้ำติดตัวไปด้วย จึงได้ร้องขอไปยังผู้ใหญ่บ้านช่วยค้นหา และวันที่พบทาง ชรบ.ในหมู่บ้านทีมค้นหาคนหนึ่ง ได้จัดหัวหมู อาการคาวหวาน เลี้ยงเจ้าที่เจ้าป่าเจ้าทาง บอกกล่าวขอให้พบเจอหากอยู่ในป่า

ต่อมาวันที่ 13 พฤษภาคม 2567 เวลา 11.00 น. ได้รับแจ้งจากชุดค้นหา พบตัวผู้สูญหายแล้ว นอนอยู่ใต้ต้นไม้ในป่า สภาพอิดโรย ซึ่งห่างจากไร่มันสำปะหลังในหมู่บ้าน ของ นางเพเยาว์ ผู้หลงป่า ประมาณ 2 กิโลเมตร

นายธันวา พร้อม ชุดค้นหาเดินทางไปจุดค้นพบ ท่ามกลางความดีใจจากญาติๆ สภาพร่างกายโดยรวมแข็งแรงดี มีอาการอ่อนเพลียและพูดจาวกวน จับใจความยังไม่ค่อยได้มากนัก แต่พูด “ขอเหล้ากินหน่อย” เป็นคำแรกของผู้หลงป่า จากนั้นจึงปฐมพยาบาลเบื้องต้น ให้น้ำได้ดื่มกิน นำตัวขึ้นเปลหามออกจากป่า นำตัวส่งโรงพยาบาลคลองลาน ให้ตรวจร่างกายต่อไป

นางเพเยาว์ ขณะนอนพักร่างกายรักษาตัวที่โรงพยาบาลคลองลาย เล่าให้ฟังพอจับใจความได้ เนื่องจากยังพูดจาวกวนสับสนอยู่บ้าง บอกว่า ตนเองไม่ได้หลงไปไหน ยังคงเดินวนเวียนไปๆ มาๆ แล้วก็เหนื่อยหมดแรง จึงนั่งๆ นอนๆ อยู่ใต้ต้นไม้ ตลอดหลายวัน ไม่ได้ไปไหนอีกเลย เพราะเหมือนหมดเรี่ยวแรง มองไปไม่เห็นมีใคร มีแต่ป่า

เมื่อถามว่า ตลอดหลายวันมีคนตามหาตะโกนเรียกเห็นบ้างไหมได้ นางเพเยาว์ ตอบว่า เกือบทุกวันที่ผ่านมา เห็นคนหลายๆ คนเดินผ่านหน้าไปๆ มาๆ เรียกใครก็ไม่ได้ยิน ขนาดตะโกนเรียก หิวข้าว หิวน้ำ อยากดูดยาเส้น ไม่มีใครสนใจเสียงตัวเอง มองมาทางตนก็มองเฉยๆ แล้วก็เดินผ่านไป เป็นประจำจนหลายวันที่ผ่านมา

ส่วนที่ถามว่า เจ้าหน้าที่พบตัว คำแรกที่พูด “ขอเหล้ากินหน่อย” เพราะจะได้มีเรี่ยวแรงไม่ได้กินน้ำและกินข้าวมาหลายวัน คอแห้ง พูดแทบไม่มีเสียงแล้ว